تاریخ فرمول یک؛ دنیای مدرن

طی دهه 2000، فرمول یک بسیار پیچیده تر، پربازده تر و البته امن تر شد. اما رقابت بین راننده ها هم کمتر می شد.

در سال 2009، قوانین جدیدی به فرمول یک آمدند تا سبقت گیری را آسان تر کنند. اما مهم ترین سیستمی که وارد فرمول یک شد، KERS بود.

فرمول یک به سمت به صرفه تر شدن نیز می رفت و قوانین تلاش داشتند تا هزینه تیم ها را کاهش دهند. بعد از تغییر قوانین، ردبول و براون، دست بالا را گرفتند و از دیگر تیم ها جلو افتادند. فراری و مک لارن اما فصل بدی را گذراندند. براون با درخشش جنسن باتن، سوپراستار انگلیسی موفق شد قهرمان جدول تیم ها شود و البته که باتن هم قهرمان جدول راننده ها شد. روبنز باریکلو، هم تیمی باتن هم تا گرندپری برزیل، رده دوم جدول را در اختیار داشت اما بدشانسی اش در گرندپری برزیل باعث شد تا سباستین فتل ردبول سوار از او سبقت بگیرد و رده دوم را نیز به دست آورد.

بعد از مشکلات اقتصادی و بحران اقتصادی این سال ها، خیلی از شرکت های بزرگ مانند فورد، جگوار، هوندا و تویوتا و بی ام دبیلو، از فرمول یک کنار رفتند. رنو نیز فعالیتش را تنها به تولید موتور برای تیم های فرمول یک، محدود کرد. کازوورث نیز از سال 2013، دیگر برای فرمول یکی ها موتوری تهیه نکرد.

در سال 2010، KERS و دابل دیفیوزر، غیرقانونی اعلام شدند و نوآوری های جدیدی جای آن را گرفتند. البته که بزرگترین تغییرات در سیستم توزیع امتیازهای فرمول یک بین سال 2009 و 2010 رخ داد. سیستم «10-8-6-5-4-3-2-1» که از سال 2003 در فرمول یک حاکم بود جای خود را به سیستم توزیع امتیاز «25-18-15-12-10-8-6-4-2-1» داد. ردبول، فصل 2010 را فوق العاده گذراند و البته واضح است که درخشش آن ها طی این سال ها، به دلیل حضور آدرین نیووی بود، نابغه مهندسی فرمول یک که در سال 2007 به این تیم آمد. آن ها همچنین موفق به قهرمانی در جدول تیم ها شدند و فتل نیز قهرمان جدول راننده ها شد.

تیم مرسدس که تازه به فرمول یک بازگشته بود، نتوانست فصل موفقی را بگذراند و این در حالی بود که آن ها مایکل شوماخر، قهرمان هفت دوره رقابت های فرمول یک را همراه با نیکو روزبرگ جوان پشت ماشین خود می دیدند. مک لارن و فراری هم نسبت به سال قبل، پیشرفت زیادی داشتند و رده های دوم و سوم جدول راننده ها را به دست آوردند. این فصل، طولانی ترین فصل تاریخ فرمول یک تا آن زمان بود و 19 رقابت برگزار شد. در این میان، رقابت برای کسب رتبه اول جدول راننده ها هم بسیار تنگاتنگ شده بود و شش راننده، برای قهرمانی با هم گلاویز شده بودند.

ابتدا انتظار داشتیم که قهرمانی به فتل، مارک وبر، جنسن باتن یا لوئیس همیلتون برسد اما فرناندو آلونسو همراه با فراری اش، توانست خودش را به رقابت بازگرداند. رکورد جالبی که طی این فصل شکسته شد این بود که برای اولین بار در تاریخ فرمول یک، طی آخرین رقابت فصل، هنوز چهار راننده برای قهرمانی فرصت داشتند. آلونسو، وبر، فتل و همیلتون، در آخرین گرندپری سال، ابوظبی، برای قهرمانی با هم رقابت کردند. فتل با پیروزی در این رقابت، تبدیل به جوان ترین قهرمان تاریخ فرمول یک شد.

یکی از رقابت های جنجالی این فصل هم، رقابت هوکنهایم بود که فراری به فلیپه ماسا دستور داد کنار برود و راه را برای فرناندو آلونسو باز کند. فیا در پی این اتفاق، فراری را 100 هزار دلار جریمه کرد. قوانین سال 2011 دوباره تغییر کرد و آزادی تیم ها برای دستور دادن به راننده ها بیشتر شد و البته KERS به فرمول یک بازگشت.

گل سرسبد فصل 2011، سیستم DRS بود. پیرلی هم جای بریج استون را گرفت تا تامین کننده لاستیک های فرمول یک باشد. فتل در این سال هم قهرمان شد. او این بار، قهرمانی اش را بدون سختی زیادی به دست آورد. او همچنین به عنوان جوان ترین دبل کننده قهرمانی تاریخ فرمول یک هم شناخته شد. مک لارن و فراری، پشت سر ردبول، رده های دوم و سوم جدول راننده ها را کسب کردند. فتل، رکورد بیشترین پول پوزیشن (15) و بیشترین امتیاز (325) در یک فصل را شکست و البته طی سال آینده نیز موفق به تکرار سه باره قهرمانی اش شد. فتل طی سال  آینده هم تمامی رقبا را شکست داد و قهرمانی دیگری به دست آورد. به نظر می آمد قدرت ردبول، روز به روز در حال افزایش است اما در این میان، مرسدس شروع به جلو زدن از رقیب خود کرد.

در سال 2014، فرمول یک وارد دومین عصر توربوشارژ خود شد. استرالیا، جایی بود که اولین دوره توربوشارژهای فرمول یک در آن به پایان رسید (آدلاید 1988) و البته که در همین کشور، عصر جدید توربوها آغاز شد (ملبورن 2014). موتورهای فرمول یک، از سال 1995 تا به آن زمان، تغییراتی به این بزرگی به خود ندیده بودند و البته وزن خودروها هم تغییر کرده بود.

لوئیس همیلتون و سباستین فتل

فراری، مرسدس و رنو شروع به ساخت موتورهای جدید فرمول یک کردند. کازوورث از رقابت کنار کشید و البته هوندا، موتورهای مک لارن را تامین کرد. از همان زمان بود که راننده های مرسدس، شروع به رهبری فرمول یک کردند. مرسدس همراه با موتور عجیب و غریب خود، موفق شد یکی از باورنکردنی ترین دوره های فرمول یک را رقم بزند و قهرمانی ها و بردهای پیاپی را از آن خود کند. تنها رانندگانی که طی این برهه، در تیم های رقیب مرسدس موفق به پیروزی در فرمول یک شدند، دنیل ریکاردو، مکس ورشتپن و سباستین فتل هستند.