قرارداد استون مارتین و ردبول چه معنایی دارد

در گرندپری سنگاپور، طی قرارداد اسپانسرینگ که تیم ردبول ریسینگ با شرکت خودروسازی استون مارتین امضاء کرد، از سال 2018 این تیم را با نام استون مارتین ردبول خواهیم شناخت.

این قرارداد که پایه آن براساس اسپانسرینگ برای عنوان تیم بسته شده است تا اینکه استون مارتین به عنوان تامین کننده موتور یا برند خودروسازی باشد، ولی شاسی تیم ردبول دیگر به عنوان استون مارتین شناخته نخواهد شد.

در همین موضوع، این قرارداد بسیار شبیه قرارداد ردبول با دیگر سازنده ماشین­های لوکس یعنی اینفینیتی بود، که در سال های حکفرمایی ردبول 2011 تا 2013 اسپانسر اصلی بودند. آن قرارداد زمانی تمام شد که رنو تیم اصلی خود را راه اندازی کرد و ردبول قراداد موتوری خود را از دست داد.

نکته اصلی این است که همه کسانی که فرمول 1 را دنبال می­‌کنند، می­‌دانند که استون مارتین مانند دوران اینفینیتی، دقیقا نمی دانند محصول نهایی چیست، به خصوص مانند دوران اینفینیتی که بعد از سال­های حساس و لذت بخش که منجر به قهرمانی ماشین سباستین فتل شد.

با مقایسه همکاری اینفینیتی، مشخص می­‌شود که امکان پذیری این قرارداد دور از تصور نبود، زمانی که دریابید کریستین هورنر هر دو قرارداد را با یک نفر انجام داده است، اندی پالمر(Andy Palmer) مدیر عامل سابق اینفینیتی و مدیر عامل حال حاضر استون مارتین می باشد.

داستانی که استون مارتین می­‌خواهد روایت کند این است: نوآوری و تکنولوژی

شرکت استون مارتین می‌خواهد مهندسان خود را در کمپ ردبول در میلتون کینز(Milton Keynes) جاسازی کند. جایی که نیم ساعت با ماشین از مقر اصلی استون مارتین بیشتر راه نیست، و این همکاری همچنین در پروژه های بیشتری ادامه پیدا خواهد کرد مثل سوپر ماشین استون مارتین والکری که تولید محدود 15 عددی از این ماشین معادل 2.6 میلیون دلار ارزش دارد و از قبل پیش فروش شده است.

سوپر ماشین والکری استون مارتین که 1000 اسب بخار قدرت دارد از موتور V شکل 12 سیلندری بهره می­‌گیرد که رقیب ردبول، مرسدس در پروژه یک این شرکت که به تازگی معرفی شد و یک سوپر ماشین محدود نسخه فرمول 1 را نشان داد که قیمتی میلیون دلاری دارد و به میلیاردر­ها فروخته شده است.

استون مارتین والکری

ادغام مهندسان استون مارتین و طراح ردبول آدریان نیوی و همکارانش برای مدیریت استون مارتین می‌تواند درخششی برای خودرو خیابانی برند استون مارتین در چشم خریداران آن باشد. هر دو شرکت معتقد هستند که در این ادغام 110 شغل جدید خلق خواهد شد که بر روی پروژه ­های سوپر ماشین در یک مرکز پیشرفته در میلتون کینز کار خواهند کرد.

فقط یک مشکل وجود دارد: موتور

تیم استون مارتین ردبول ریسینگ فرمول 1، یک مشکل اساسی برای بستن قرارداد کوتاه مدت دارد، که آن هم پیدا کردن موتوری رقابتی است. این تیم ممکن است در آخر سال 2018 پشتیبانی موتور رنو را از دست بدهد و همچنین تیم تورو روسو در حال تست کارکرد موتور هوندا برای فصل بعد است. امیدواری بسیار کمی وجود دارد و این می تواند تیر خلاصی برای پایان ردبول در این عرصه ضعیف باشد.

تمامی سر و صدا ها از منابع مختلف، با دانش از پروژه فرمول 1 هوندا توصیه می‌کنند که مشکلات اساسی را برطرف کنند تا بتوانند با تغییر مدیریت یک موتور رقابتی عرضه کنند، نشانه هایی هرچند کوچک از تغییر به نظر می‌رسد. در حال حاضر چشم انداز سختی برای سال 2018 است و می‌تواند یک جهش عظیم در اعتماد باشد و یا توانایی ردبول، شاید سهامداران-مثل ماریو ایلین(Mario Illien)- در 12 ماه آینده به طور مستقیم مداخله کنند تا بتوانند برای تیم ردبول همه چیز را در سال 2019 شفاف کنند.

صحبت ها درباره آینده تکنولوژی موتور فرمول 1 ادامه دارد و سخنوران اصلی، راس بروان و تیم او هستند. ولی آخرین سر و صداها مربوط به سازندگان است که نسبت به پافشاری در ادامه دار بودن MGU-H که یکی از المان های سیستم هیبریدی است، اعتراض دارند. MGU-H قطعه ای است که بسیار پر هزینه و بسیار پیچیده است.

پالمر وارد شدن و پیوستن به مباحث ساختمان موتور را متوقف کرده است، البته قابل پیش بینی است که استون مارتین در مقابل فراری و مرسدس کوچک است ولی خوشبینانه قابل توجه است:

صحبت در مورد مجموعه موتور فرمول یک، از علاقه مندی ما است ولی اگر شرایط در جای درستی باشند.

ما نمی‌خواهیم بدون در نظر گرفتن مقررات پولی و یا سنجش قدرت موتورها، وارد جنگ موتوری شویم، ولی ما معتقدیم اگر فیا موقعیت درستی را خلق کند، آن وقت ما نیز علاقه مند به ورود هستیم.

مجموعه موتور همیشه از نقاط ضعف ردبول بوده است و از حالا تا سال 2020 این موضوع ادامه دار خواهد بود. این موضوع نگرانی دو راننده ستاره تیم ردبول، دنیل ریکیاردو و مکس ورشتپن است و هردوی آنها می­‌خواهند هر چه زودتر برنده شوند.

از ابتدای سال 2021 باید سازندگان موتور مستقل نیز وارد فرمول 1 شوند، مثل کازورث و باید بتوانند با یک موتور رقابتی با هزینه ای معقول و به صرفه تیم‌ها را تامین کنند. این یکی از ارکان اصلی نقشه راس براون برای تحول در قوانین فیا همراه با دست اندرکاران فرمول 1 و تولید کنندگان است.

به عنوان مالک تیم ردبول دیتریش ماتشیتز، عرصه موتور هیبریدی بسیار نگران کننده است و نگرانی اصلی هزینه می باشد و او مشکل را در تقسیم بندی و کمی سرگرمی می­‌بیند. هزینه کرد او برای تیم ردبول ریسینگ بسیار افزایش یافته است و کمبود پول دریافتی از اسپانسر‌ها و پول شرکت اینفینیتی(که از سال 2014 پرداخت می­‌شود): به صورت تخمینی پول دریافتی تیم ردبول سالانه در حدود 40 میلیون دلار می­‌باشد که در مقایسه با سال 2013 که در حدود 10 میلیون دلار بود، افزایش قابل توجهی دارد.

حالا شما می‌توانید ببینید که فشار در تیم های بالای جدول برای کسب مقام قهرمانی چقدر زیاد است و این موضوع تاثیر بسزایی در زمینه سود خالص تیم‌های برتر دارد.

اگر تیم ردبول در سال 2019 با موتور نه چندان رقابتی هوندا مواجه شود و در قوانین عرصه جدید فرمول 1، آن طور که مالک تیم ردبول خواسته است، در سال 2021 تغییری ایجاد نشود، یک گزینه قابل تصور وجود دارد و آن جمع کردن تیم فرمول 1 است. دیتریش ماتشیتز در گذشته نیز چندین بار تهدید به خروج از فرمول 1 کرده بود، ولی اگر نکته های کلیدی در جای اشتباهی قرار گیرند، این بار دیگر او به آخر خط خواهد رسید.

در مقابل این تصمیم، گسترش تجارت فرمول 1 توسط لیبرتی مدیا است. اگر پول های هزینه شده به صورت درآمد حاصله برگردند، هزینه تیم ها زیر کنترل درآید و میزان هزینه برای تولید ماشین های فرمول 1 کم شود و برند ردبول بتواند مخاطبان جوان و بیشتری را به خود جذب کند، راه خروج چندان آسان نخواهد بود.