رنه رازین: بدون جوانان، فرمول یک بیمعنی خواهد بود

لکلرک هماکنون پیشتاز رقابت های فرمول2 است و اخیرا کیمی رایکونن در مصاحبهای او را یک رانندهی بااستعداد خوانده بود.
این رانندهی جوان در تستی که بعد از گرندپری مجارستان انجام شد با خودروی فراری به پیست رفت. کاری که پارسال هم برای این تیم ایتالیایی انجام داده بود. پسر نوزده سالهی موناکویی فصل قبل با خودروی تیم هاس، چهار بار در جلسات تمرینی روز جمعه شرکت کرد.
حالا او به یکی از رانندههایی تبدیل شده که میتواند فصل آینده در تیم سائوبر حضور داشته باشد. تیمی که سالهاست از مشتریان فراری است.
مدیر تیم پرما که فصل گذشته با عملکرد خیرهکنندهی راننده هایش به قهرمانی جیپی2 رسید، اشارهای هم به دیگر رانندگان مستعد داشت. از نظر او پیر گسلی و آنتونیو جیووناتزی، هر دو شایستگی حضور در سطح اول موتوراسپورت را دارند.
پیر گسلی که سابقهی حضور در مسابقات سوپر فرمولای ژاپن را دارد، رانندهی رزرو تیم ردبول است و جیوویناتزی که این فصل دو بار جایگزین پاسکال ورلاین مصدوم شده بود، در جلسات تمرینی این فصل بارها با خودروی تیم هاس تجربه کسب کرده.
رانندههایی مثل چارلز، آنتونیو و پیر باید در فرمول یک باشند. چون حقشان است. چارلز در مسابقات این فصل عالی بوده. باید به او فرصت شرکت در مسابقات فرمول1 داده شود.
به نظر من تیمها باید از او در فرمول یک استفاده کنند. در غیر این صورت، هدف نهایی رقابتهای پایه چیست؟ از سوی دیگر اگر فرمول یک اجازهی حضور این جوانان را نمیدهد پس چرا مسابقات اصلا را برگزار میکند؟
استافل وندورن حالا در فرمول یک است اما یک سال به عنوان مدافع عنوان قهرمانی جیپی2 در مسابقات سوپر فرمولا متوقف شد.
اگر این رانندگان قادر نباشند به فرمول یک بیایند، پس چرا ما مسابقاتی تحت عنوان فرمول2 فرمول3 و فرمول4 داریم. این بچهها رویای حضور در فرمول یک را دارند. اگر این رویا محقق نشود، شرکت در رقابتهای پایه، بیهوده خواهد بود.
رازین که میزبان پنج رانندهی جوان فراری در سطوح مختلف است از احتمال حضور تیم پرما در فرمول یک هم گفت:
چرا که نه؟ فرمول یک یک رویاست. نه فقط برای رانندگان بلکه برای مهندسان. میدانم که این یک رویاست و رسیدن به آن دشوار خواهد بود.
تغییرات زیادی در بدنه ی موتوراسپورت نیاز است تا به آن نقطه برسیم. همه چیز به یک روش نظاممند وابسته است.معرفی تیمی به عنوان یک تیم مشتری، ممکن خواهد بود اما با شرایط فعلی نه.
باید برنامهریزی کنیم، با دیگران به توافق برسیم و از همه نظر رشد کنیم، البته در چارچوب قوانین.