جونز که توانسته بود 186 دور را در رده نخست سپری کند، در نهایت به رده سیزدهم قناعت کرد. کریستوفر بل تنها با 4 دور پیشتازی در مسابقه توانست به جایگاه نخست دست یابد. تایلر ردیک، رایان بلینی، ویلیام بایرون، جاستین آلگایر، آستین دیلون، الیوت سدلر، مت تیفت، تای دیلون و رایان رید دوم تا دهم شدند.
جاستین آلگایر و کایل لارسن تا انتهای مسابقه نبرد نزدیکی با یکدیگر داشتند، اما آلگایر در شرایطی پیروز می‌شود که به جز 15 دور پایانی، به هیچ عنوان رهبر مسابقه نبوده. الیوت سدلر، دنیل همریک، آستین دیلون، مت تیفت، کول کاستر، تای دیلون، بلیک کوچ و دارل والاس جونیور مقام‌های سوم تا دهم را کسب کردند. در این میان اما اریک جونز
را می‌توان راننده‌ای ناکام دانست چراکه او در اوایل مسابقه تا دور 47 و
همچنین در دورهای 183 تا 185 رهبری مسابقه را برعهده داشت، اما در نهایت در
جایگاه هجدهم قرار گرفت.
